ناوگان کشتی های بدون سرنشین نیروی دریایی ایالات متحده

یکی از قدیمی ترین افسانه های دریایی مربوط به کشتی ارواح است، کشتی ای بدون خدمه که در حال حرکت در اقیانوس های جهان است. در حالی که افسانه ها از کشتی هایی سخن می گویند که نفرین شده، توسط ارواح تسخیر شده یا خدمه ای دارند که قربانی خیانت بوده اند، نسل جدیدی از کشتی های ارواح عمداً بدون سرنشین شده اند. نیروی دریایی ایالات متحده می خواهد یک ناوگان کامل از این کشتی های ارواح خودرانی که در مسیر خطر حرکت می کنند – داشت باشد تا ملوانان انسانی واقعی به خطر نیفتند.

نیاز

نیروی دریایی ایالات متحده در بحران کشتی سازی به سر می برد. این سرویس چندین دفعه تلاش کرده است تا سایز نیروی رزمی خود را افزایش دهد، تا بار اعزام بر روی کشتی های حاضر را افت دهد و با رشد انفجاری نیروی دریایی چین مقابله کند. در سال ۲۰۱۶، تعداد دارایی نیروی دریایی ۲۷۵ فروند کشتی بوده است. در سال ۲۰۱۷، دولت ترامپ یک نیروی دریایی با ۳۵۵ کشتی را به یک سیاست ملی تبدیل کرد، با این حال اکنون، هفت سال سپس، این ناوگان تنها ۱۷ کشتی افزایش یافته است و در کل ۲۹۲ کشتی را شامل می شود.

بودجه ثابت کشتی سازی، مشکل در استخدام نیروهای تازه، ظرفیت کشتی سازی و مشکلات مدیریتی همه انها در این ناکامی نقش داشته اند، اما بدترین مسئله این است که اوضاع به این زودی ها بهتر نخواهد شد. در نتیجه، این سرویس به شدت روی کشتی های بدون سرنشین اندوخته گذاری کرده است، که کوچک تر، ارزان تر می باشند، به هیچ خدمه ای نیاز ندارند، ساخت آن ها آسان است، و برای سیستم بوروکراتیک آسان است که به آن ها “بله” بگوید. نیروی دریای ایالات متحده به قدری در رابطه آینده کشتی های بدون سرنشین مصمم است که راه اندازی ناوگانی متشکل از ۳۷۳ کشتی سرنشین دار همراه با ۱۵۰ کشتی بدون سرنشین را تا سال ۲۰۴۵ انتظار دارد.

برای آشنایی با ناوگان ارواح آینده، بیایید نگاهی به ناوگان ارواح امروز بیندازیم.

Sea Hunter و Sea Hawk

اولین کشتی بدون سرنشین در دارایی های نیروی دریایی ایالات متحده، Sea Hunter می بود که برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ داخل خدمت شد و پیش از انتقال به دفتر تحقیقات دریایی، به گفتن یکی از برنامه های دارپا اغاز به کار کرد. این مطرح که یک قایق دارای سه بدنه است، برای بهبود پایداری در دریاهای آزاد، از هر دو طرف به تکیه گاه های جانبی تجهیزشده است. Sea Hunter بیشتر از ۴۰.۲ متر طول دارد و در حالت بارگیری کامل ۱۴۵ تن بار را جابجا می کند. این کشتی دارای حداکثر شدت ۲۷ گره معادل ۵۰ کیلومتر در ساعت است و به گونه ای طراحی شده که به تنهایی و در دریاهای آزاد تا ۹۰۰۰ مایل دریایی حرکت کرده و در عین حال به طور خودکار عمل کند. در سال ۲۰۱۹، Sea Hunter از سن دیگو به پرل هاربر در هاوایی رفت و برگشت، در حالی که کاملاً خودران و جدا گانه می بود.

سی هانتر در اصل برای برنامه موسوم به Anti-Submarine Continuous Trail Unmanned Vessel متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده تهیه شد، تلاشی برای آزمایش زیردریایی های بدون سرنشین به گفتن بستری برای ردیابی (و به گمان زیادً دچار شدن با) زیردریایی های دشمن. جنگ ضد زیردریایی ذاتاً زیاد کند و پر زحمت است و نیاز به ساعت های طویل گشت زنی، جمع آوری و تحلیل داده ها دارد. یک شکارچی زیردریایی بدون سرنشین، با منفعت گیری از هوش مصنوعی برای تفسیر داده های حسگر، می تواند برای شناسایی و ردیابی یک زیردریایی و سپس درگیری با آن با یک سلاح ضد زیردریایی همانند اژدر هدفیاب سبک Mk. 46 مورد منفعت گیری قرار گیرد.

در سال ۲۰۲۱، نیروی دریایی مالکیت Sea Hawk، کشتی خواهر سی هانتر را در اختیار گرفت. Sea Hawk نسخه بهبود یافته ای از خواهر بزرگترش می بود که دارای روزآمدسازی هایی مبتنی بر “بیشتر از ۳۰۰ درس” آموخته شده از برنامه Sea Hunter است. بر پایه گزارش سرویس تحقیقاتی کنگره، این دو کشتی در کنار هم نماینده زیرمجموعه ای از شناورهای سطحی بدون سرنشین به نام کشتی های سطحی بدون سرنشین متوسط (MUSV) می باشند که «۱۳.۷ متر تا ۵۸ متر طول دارند و قوت جابجایی های آن ها تقریبا ۵۰۰ تن است که آن ها را به اندازه کشتی های گشت زنی می کند».

Ranger, Mariner, و Vanguard

جفت بعدی کشتی های جنگی بدون سرنشین، رنجر و مارینر بوده و تا حد بسیاری یک شبیه می باشند. هر کدام بیشتر از ۵۸.۸ متر طول داشته، ۶۷۳ تن بار را جابجا می کنند و می توانند با شدت ۳۷ گره دریایی حرکت کنند. بر خلاف دو کشتی دیگر، رنجر و مارینر هر دو دارای انبارهای های بلند و مسطحی می باشند که دو سوم عقب کشتی را اشغال می کنند و به آن ها اجازه می دهند تا انواع محموله ها، به اختصاصی محموله های کانتینری را با منفعت گیری از کانتینرهای استاندارد حمل ایزو حمل کنند.

هر دو کشتی به نسخه های “مجازی شده” سیستم نبرد Aegis تجهیزمی باشند، کامپیوتری که رادار کشتی، سونار، نبرد الکترونیکی و سیستم های تسلیحاتی را به یک سیستم متمرکز متصل می کند. سیستم های رزمی اولیه Aegis که در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ ساخته شدند، از کامپیوترهایی به بزرگی یک اتاق برای کار منفعت گیری می کردند. به لطف قانون مور (که پیش بینی می کند با پیشرفت فناوری، تعداد ترانزیستورها در یک تراشه کامپیوتری سیلیکونی هر دو سال دو برابر خواهد شد) کامپیوترهای ملزوم برای اجرای سیستم Aegis تا اندازه بسته ای به کوچکی یک چمدان بزرگ، کوچک شده اند. سیستم Aegis به این دو کشتی اجازه می دهد تا کشتی های بدون سرنشین دیگر را نیز کنترل کنند.

در سال ۲۰۲۱، رنجر به اولین کشتی بدون سرنشینی تبدیل شد که یک موشک، یک موشک ضد هوایی و ضد سطح SM – ۶ را که در محفظه بار ذخیره شده می بود، پرتاب کرد. اگر سیستم رزمی Aegis یک کشتی بدون سرنشین بتواند داده ها را از کشتی های نزدیک خود دریافت کند، می تواند در ادامه موشک هایش را به سمت اهداف دشمن پرتاب کند. این بدان معنی نیست که کشتی می تواند به طور خودکار شلیک کند – فقطً این که Aegis می تواند سیستم های جنگی کشتی را از طریق Aegis هماهنگ کند؛ و هم چنان یک مرد یا زن در این حلقه باید اجازه شلیک بدهد. به عبارت دیگر، ترکیب Aegis و قابلیت حمل بار می تواند این دو قایق بدون سرنشین را به ناوشکن های کوچک تبدیل کند.

در ۱۵ ژانویه, کمپانی کشتی سازی Austal، کشتی بدون سرنشین ونگارد را به آب انداخت که همانند به رنجر و مارینر می بود. اما بر خلاف این دو کشتی ها که از کشتی های تجاری تبدیل شده بودند, ونگارد به گفتن یک کشتی بدون سرنشین ساخته شد. رنجر , مارینر و ونگارد همه انها شناورهای سطحی بدون سرنشین بزرگ ( LUSV ) محسوب می شوند که ” ۶۱ تا فوت تا ۹۱.۵ متر طول دارند و در حالت بارگیری کامل قوت جابجایی ۱,۰۰۰ تا ۲,۰۰۰ تن را دارند که آن ها را به اندازه یک ناوچه بزرگ می کند».

سخن آخر

ناوگان ارواح نیروی دریایی ایالات متحده روی دو نقطه ضعف این سرویس تمرکز کرده است: جنگ ضد زیردریایی و ظرفیت موشکی .MUSV های آینده یک جنبه از قابلیت شکار زیر دریایی این سرویس را راه اندازی خواهند داد, احتمالا حتی کاروان هایی که در آب های آلوده به زیردریایی عبورهای خطرناکی دارند را اسکورت کنند, در حالی که LUSV ها با اراعه موشک های اضافی آماده شلیک, قوت آتش ناوشکن ها را افزایش خواهند داد. کشتی های ارواح هیچ زمان جانشین کشتی های سرنشین دار نخواهند شد, اما این فضا وجود دارد که این دو با هم برای نبردهای دریایی آینده همکاری کنند.