۲ فاکتور مهم سبک زندگی که بر آلزایمر اثرگذارند_راسخ

کد خبر: ۲۸۲۷۱۹

تاریخ انتشار کردن: سه شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ – ۱۸:۱۵

به‌ گزارش بهداشت نیوز، متخصصان اصرار می‌کنند حتی ورزش روزانه نیز به‌اختصاصی در افرادی که به لحاظ ژنتیکی مستعد ابتلا به آلزایمر می باشند، نمی‌تواند تاثییر منفیِ نشستن‌های طویل‌زمان را جبران کند.

مطالعاتی که یک دهه پیش انتشار شد، نشان داد نشستن در عصر تازه، همانند سیگار کشیدن است. به عبارت دیگر سبک زندگی بی‌تحرک و نشستن طویل‌زمان همانند سیگار کشیدن یک عامل خطر برای بیماری‌ها است و می‌تواند آثار منفی بر سلامتی داشته باشد. اکنون یک مطالعه تازه در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت و دانشگاه پیتسبورگ مشخص می کند گذراندن زمان طویل در حالت نشسته، حتی در افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند، می‌تواند خطر زوال شناختی و افت حجم مغز مرتبط با بیماری آلزایمر را به مقدار قابل‌توجهی افزایش دهد.

نتایج این مطالعه که در مجله انجمن آلزایمر، «آلزایمر و زوال عقل» (Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association) انتشار شد، آثار عادت نشستن در بزرگسالان مسن و ربط آن را با تخریب سلول‌های عصبی بازدید می‌کند.

در این پژوهش که دکتر «ماریسا گوگنیت»، استادیار مغز و اعصاب دانشگاه پیتسبورگ، انجام آن را برعهده داشت، ۴۰۴ فرد بزرگسال ۵۰ سال و بالاتر شرکت داشتند. شرکت‌کنندگان برای یک هفته دستگاه‌های ردیاب فعالیت را به‌همراه داشتند تا از زمان نشستن یا دراز کشیدن آن‌ها داده‌های دقیقی اراعه دهد. سپس این عادت نشستن را با نتایج آزمون‌های شناختی و اسکن‌های مغزی آن‌ها در طول یک دوره هفت‌ساله تحلیل کردند.

نتایج آشکار می بود: افرادی که زیاد تر نشسته بودند، زوال شناختی بیشتری را توانایی کردند و در حجم نواحی حیاتی مغز آن‌ها برای حافظه و پیشرفت آلزایمر افت قابل‌توجهی مشاهده شد. این آثار بدون دقت به روال‌های ورزشی شرکت‌کنندگان مشاهده شد.

این مطالعه نشان داد افرادی که ژن «ای‌پی‌اوئی‌ــ‌ئی۴»‌ (APOE-e۴) – یک نشانگر ژنتیکی شناخته‌شده برای بیماری آلزایمر) را دارند به‌اختصاصی در معرض آثار منفی عادت نشستن قرار دارند. این بازدید مشخص می کند تغییرات سبک زندگی برای افرادی که از نظر ژنتیکی زیاد تر در خطرند، حیاتی‌تر است.

دکتر گوگنیت دراین‌باره او گفت: افت خطر ابتلا به بیماری آلزایمر فقط با یک بار ورزش کردن در روز حاصل نمی‌شود. بلکه افت وقتی که صرف نشستن می‌شود، گمان ابتلا به بیماری آلزایمر را افت می‌دهد.

سالمندان کنجکاو کمتر در معرض ابتلا به آلزایمرند

به حرف های متخصصان، بیشتر از شش میلیون آمریکایی به زوال عقل مبتلا می باشند که بر حافظه، زبان و توانایی‌های حل قضیه آنان تاثییر می‌گذارند. تحقیقات نشان داده‌اند چندین تحول در سبک زندگی از جمله رژیم غذایی سالم، ورزش، تعامل اجتماعی، مدیریت سختی خون و خواب کافی می‌توانند خطر زوال عقل را افت دهند. اکنون مطالعه‌ای تازه اضافه می‌کند که یک ذهن کنجکاو و علاقه‌مند به یادگیری، کاوش و جستجو در رابطه مسائل تازه هم می‌تواند به افت زوال عقل پشتیبانی کند.

«آلن کاستل»، روانشناس دانشگاه یوسی‌ال‌ای و نویسنده ارشد این مطالعه و همکارانش می‌خواستند تاثییر سن را بر دو نوع کنجکاوی بازدید کنند؛ کنجکاوی به‌گفتن یک ویژگی شخصیتی و کنجکاوی موقعیتی.

منظور از کنجکاوی موقعیتی تمایل لحظه‌ای برای یادگیری چیزی تازه است در وقتی که موضوعی دقت شما را جلب می‌کند، ابراز می‌کند. در حالی که کنجکاوی به‌گفتن ویژگی شخصیتی اشتیاق همیشگی و دیرینه برای یادگیری و امتحان کردن ازمایش ها تازه است.

به گزارش ایندیپندنت، نویسندگان مطالعه از ۱۲۰۰ بزرگسال بین ۲۰ تا ۸۴ سال با میانگین سنی ۴۴ سال خواستند تا برای برسی کنجکاوی خود، یک پرسشنامه آنلاین را تکمیل کنند. از هر داوطلب ۶۳ سوال علمی و عمومی پرسیده و برای هر جواب، ۲۰ ثانیه زمان داده شد.

شرکت‌کنندگان در مطالعه نه‌تنها به این سوالات جواب دادند، بلکه مقدار علاقه و اشتیاق خود را برای دانستن جواب صحیح نیز برسی کردند. این چنین مقدار اعتمادشان را به این که آیا جواب درستی داده‌اند، گفتن کردند. این برسی‌ها به پژوهشگران پشتیبانی کرد بتوانند ربط بین سطح کنجکاوی و مطمعن به نفس افراد در جواب‌دهی به سوالات را هم برسی کنند.

متخصصان فهمید شدند اشتیاق افراد برای آموختن دانسته‌های تازه که معیاری برای برسی کنجکاوی موقعیتی است، در اغاز بزرگسالی، افت و بعد از میانه بزرگسالی، افزایش می‌یابد و تا دوران پیری هم چنان بالا می‌رود.

مطالعه گفت که بزرگسالان جوان دانش، توانایی‌ها و زمان‌هایی را که برای پیروزی در مدرسه، کار و خانه نیاز دارند، به دست می‌آورند. دوران میانسالی عموما به پرداخت وام مسکن و بزرگ کردن فرزندان می‌گذرد، وقتی که تعداد بسیاری از افراد گزارش خواهند داد که کمتر خوشحالند، اما هنگامی فرزندان خانه را ترک می‌کنند و آن‌ها بازنشسته خواهد شد، می‌توانند به علایق خاص خود بپردازند و کنجکاوی موقعیتی آن‌ها افزایش می‌یابد.

کاستل می‌گوید این نتایج با برخی تحقیقات او در خصوص «نظریه انتخاب‌گری» منطبق است؛ «به این معنی که هنگامی پیرتر می‌شویم، نمی‌خواهیم یادگیری را متوقف کنیم، فقط چیزی را که می‌خواهیم یاد بگیریم، خودمان انتخاب می‌کنیم.»

او این چنین اشاره کرد افرادی که کنجکاوی موقعیتی بیشتری داشتند، کنجکاوی شخصیتی آن‌ها نیز زیاد تر می بود و بالعکس.

این یافته‌ها در مجله پلوس‌وان (PLOS One) انتشار شده‌اند.

تحقیقات دیگر هم نشان داده‌اند که فعالیت‌های چالش‌برانگیز برای مغز همانند معماها و بازی‌های فکری امکان پذیر با پشتیبانی به نگه داری کارکرد شناختی، خطر زوال عقل را افت دهند. کاستل می‌گوید: تعداد بسیاری از افراد مسن که با آن‌ها سخن بگویید می‌کنم، اعتقاد دارند نگه داری کنجکاوی در طول زندگی می‌تواند سودمند باشد. این با برخی تحقیقات که مشخص می کند افرادی که مرحله های ابتدایی زوال عقل را دارند امکان پذیر به چیزهایی که قبلا از آن‌ها لذت می‌بردند، بی‌علاقه شوند، همخوانی دارد.