اگر میل شدید به شیرینی خوردن دارید، این راهکارها برای شماست_راسخ

به گزارش بهداشت نیوز سازمان جهانی بهداشت نیز در می ۲۰۲۳ میلادی و در پی انتشار کردن گزارش‌های تحقیقات متعدد در این باره، خبرداد که افراد برای کنترل وزن خود، نباید به هیچ نوع قند رژیمیِ جانشین از جمله استویا و میوه راهب مطمعن کنند.

یورونیوز در گزارشی نوشت: تحقیقات نشان داده که منفعت گیری طویل‌زمان از شیرین کننده‌های کم یا بدون کالری امکان پذیر تبدیل افزایش ولع برای غذا خوردن و افزایش مقادیر زیاد تر چربی بدن تحت گفتن «بافت چربی» شود.

شیرین کننده‌های غیرمغذی این چنین با بیماری‌های قلبی و مرگ زودرس، میگرن، افسردگی، زوال عقل، اختلال در میکروبیوم‌های روده، سرطان و مسائل شناختی، رفتاری و رشدی مرتبط می باشند.

در ژوئیه ۲۰۲۳ میلادی نیز آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان در سازمان جهانی بهداشت یک شیرین‌کننده مصنوعی به نام «آسپارتام» را در گروه «به گمان زیادً سرطان‌زا برای انسان» طبقه‌بندی کرد.

مطالعات این چنین نشان دادند که الکل‌های قندی زایلیتول و اریتریتول با افزایش لخته شدن خون در بدن مرتبط می باشند.

به این علت اگر دلواپس زیان های شیرین کننده‌های مصنوعی هستید، به چند راه حلی بنگرید که برای قطع یا افت حداکثری آن‌ها نظر شده است.

چطور میل به شیرینی خوردن را افت دهیم؟

دکتر دیوید کاتز، متخصص طب پیشگیری و شیوه زندگی در ایالات متحده، معتقد است که می‌توان با «بازیابی جوانه‌های چشایی» میل به شیرینی را کمتر و در روبه رو میل به دیگر طعم‌ها را تحکیم کرد؛ همانند افرادی که در روبه رو با بیماری قلبی، میل خود به مصرف نمک را کنترل می‌کنند.

او در توضیح می‌گوید: «اگر در طول روز جوانه‌های چشایی خود را با شکر کمتری تحریک کنید، نه‌تنها میل به مواد قندی در شما کم کم افت می‌یابد بلکه نسبت به مصرف شکر هم حساس خواهید شد.»

این کار که «توانبخشی جوانه‌های چشایی» نامیده می‌شود را نیز اتفاقا باید با افت مصرف شیرین کننده‌های مصنوعی اغاز کنید تا طعم‌های واقعی مجدد به زبانتان برگردند.

او می‌گوید: «اگر از شما بخواهم که همه دسرهای زندگی‌تان را حذف کنید، به گمان زیادً برای خوردن آنها حریص‌تر خواهید شد. اما در غذاهایی که شیرین نیستند برای مثال در سس سالاد، سس ماکارونی، نان و حتی چیپس‌های نمکی نیز مقدار بسیاری شکر و شیرین کننده‌های اضافی وجود دارند. به این علت با انتخاب نمونه بدون شکر این محصولات می‌توان مصرف روزانه قند را به مقدار قابل توجهی کم کرد.»

او معتقد است که از این مسیر، می‌توان مقدار مصرف شیرین کننده‌ها در روز را «به مقدار یک سوم یا حتی نصف» افت داد.

او می‌گوید: «کارآزمایی‌های بالینی نشان داده است که با این روش، افراد نسبت به آنچه قبلاً میل داشتند حس بیزاری می‌کنند و در روبه رو علاقمند به خوردن غذاهایی میشوند که که قبلاً از آنها اجتناب می‌کردند که اساساً به علت بازپروری جوانه‌های چشایی است.»

خواندن برچسب‌ها را یاد بگیرید

کارشناسان اعتقاد دارند برای یافتن این شیرین کننده‌های نهان، باید همانند یک کارآگاه عمل کرد. یعنی باید به دقت برچسب‌های روی بسته‌های مواد غذایی را خواند و نه‌تنها به جستوجو عبارات آشنایی همانند «رژیم غذایی» و «بدون» یا «صفر» کالری می بود بلکه برچسب‌های تغذیه‌ای غذاهایی که به‌گفتن «کم کالری»، «سبک» و «بدون شکر اضافه شده» تبلیغ خواهد شد را هم به دقت بازدید کرد.

به یاد داشته باشید که همه شیرین کننده‌ها مورد تایید سازمان‌های رسمی غذا و دارو نیستند. الکل‌های قندی معروف به «پلی ال» (polyol) را هم بازدید کنید که از نظر شیمیایی همانند شکر می باشند اما کالری کمتری دارند. تولیدکنندگان زیاد تر یک یا چند «پلی ال» را آنهم به مقدار زیاد به شیرین کننده‌های مصنوعی اضافه می‌کنند.

روی برچسب، انواع «پلی‌ال‌ها» امکان پذیر با نام‌های متغیری فهرست شوند که همه انها با یک «تول» (tol) آخر می‌یابند؛ همانند سوربیتول، زایلیتول، اریتریتول، لاکتیتول، مالتیتول و مانیتول؛ یا این که تحت گفتن عمومی «الکل قند» گروه‌بندی خواهد شد.

حتی محصولات غیرخوراکی امکان پذیر حاوی افزودنی‌های قندی باشند؛ همانند خمیر دندان، برق لب، قرص نعناع، آدامس، داروهای کودکان و بزرگسالان، مکمل‌های غذایی و پودرهای پروتئینی.

مواظب «ادعاهای» سلامتی و رژیم غذایی باشید

تعداد بسیاری از شرکت‌ها محصولات خود را به‌گفتن غذای سالم به بازار اراعه می‌کنند و مردم زیاد تر فکر می‌کنند که این بدان معناست که هیچ چیز مصنوعی از جمله شیرین‌کننده‌ها در آن وجود ندارد.

اما جولیا زومپانو، متخصص تغذیه در کلیولند می‌گوید: «شیرین‌کننده‌های مصنوعی امکان پذیر در غذاها و نوشیدنی‌هایی وجود داشته باشند که اتفاقا به‌گفتن یک محصول “سالم” برای طرفداران رژیم‌های غذایی “پالئو” و “کتو” تبلیغ خواهد شد. اگر روی برچسب مواد غذایی، درمورد مقدار کربوهیدرات‌های آن نوشته شده باشد که در گروه کربوهیدرات کم یا صفر گرم کربوهیدرات خالص است، به گمان زیادً به این معنی است که مقداری شیرین‌کننده مصنوعی در آن وجود دارد.»

به گفتۀ کارشناسان، راه آسانی برای آزمایش شیرین‌کننده‌ها وجود دارد. به این معنی که اگر غذایی طعم شیرینی دارد و در عین حال سازنده آن ادعا می‌کند که کالری زیاد مقداری دارد، به این معنی است که از نوعی شیرین‌کننده مصنوعی برای شیرین کردن آن منفعت گیری شده است. این چیزی است که باید تلاش کنید از آن دوری کنید، حتی اگر نتوانید آن را روی برچسب ببینید.

به فکر جایگزینی برای شیرینی باشید

به گفتۀ جولیا زومپانو، اشتباهی که مردم زیاد تر زمان حذف شکر یا شیرین کننده‌های مصنوعی از رژیم غذایی خود مرتکب خواهد شد، نداشتن جایگزینی برای وقتی است که میل به یک شیرینی در آنها شدید می‌شود.

هنگامی این میل در شما شدید شد، چه چیزی خواهید داشت؟ برای این که بتوانید ولع خود را به حداقل برسانید، چه کاری باید انجام دهید؟

جولیا زومپانو می‌گوید: «باید غذاهای غنی از پروتئین و فیبر را در رژیم غذایی خود بگنجانید که می‌تواند به تنظیم قند خون و تشکیل حس سیری پشتیبانی کند. میوه‌های تازه گزینه فرد دیگر می باشند. هرازگاهی هم مصرف مقداری شکر به‌شکل طبیعی آن همانند افزودن یک قاشق چایخوری عسل به چای داغ یا بلغور جو دوسر، خوب است. چون در واقع، مشکل شکر نیست بلکه مقدار بیشتر از حد قندی است که ما مصرف می‌کنیم.»

روی خواب خود تمرکز کنید

به حرف های جولیا زومپانو، بین خواب و افت مصرف شکر و شیرین کننده‌های مصنوعی ربط بسیاری وجود دارد.

او می‌گوید: «افرادی که هوس شیرینی می‌کنند زیاد تر استراحت کافی ندارند. به این فکر کنید که در یک سپس از ظهر زیاد تر به چه چیزی فکر می‌کنید؟ آیا هوس یک سینی سبزیجات می‌کنید یا به جستوجو قهوه و دونات هستید؟»

ارین هانلون، عصب شناس رفتاری که ربط بین سیستم‌های مغز و حرکت را در دانشگاه شیکاگو مطالعه می‌کند نیز می‌گوید که از نظر بیولوژیکی، افتخواب میل به غذاهای سنگین، شیرین و چرب را تحکیم می‌کند.

مطابق تحقیقات هانلون، کم خوابی علتمی‌شود گیرنده اندوکانابینوئیدی در مغز دچار اختلال شود؛ همان گیرنده‌ای که با مصرف ماری جوانا تحریک می‌شود.

تحقیقات این چنین مشخص می کند که هنگامی کم‌خواب هستید، سطح هورمونی به نام «گرلین» که گرسنگی را تنظیم می‌کند، افزایش می‌یابد و میل به خوردن را برمی‌انگیزد. در عین حال سطح هورمونی به نام «لپتین» که به مغز می‌گوید چه وقتی معده پر شده، افت می‌یابد.

منبع: همشهری