به گزارش راسخ
به گزارش خبرنگار فرهنگی ، یک ویدئوی گله هایآمیز از هادی عامل مجدد دقتمان را به برنامه «جعبه سیاه» جلب میکند؛ برنامهای که تلاش دارد تلویزیونی باشد، اما به نظر میرسد زیاد تر مناسب فضای مجازی است.
چرا فضای مجازی؟ چون اگر نگاهی به برنامههای اینترنتی و او گفتوگوهای آنها بیندازیم، غالباً مشاهده میکنیم که یا مصاحبهکنندگان از زندگی شخصی و علایق مصاحبهشوندهها میپرسند، یا به سراغ سوالاتی میروال که مقصدشان به چالش کشیدن فرد است و اینگونه به خواسته وایرال کردن محتوا دست مییابند.
این اتفاقات در «جعبه سیاه» شبکه افق نیز به وضوح قابل مشاهده است. از وقتی که رائفیپور را به این برنامه آوردند و حواشی بهجستوجو آن به راه افتاد، تا برخی دیگر از میهمانان که توضیح و تفسیر آنها در این مجال نمیگنجد. اما ماجرای تأسفبرانگیز و شگفتیآور، برخورد با هادی عامل، مجری و گزارشگر ورزشی با اخلاق و دوستداشتنی تلویزیون، می بود.
هادی عامل و عبارت معروفش «شیر مادر و نانِ پدر حلالت»، دیگر فقطً یک جمله خاص و محبوب در بین ایرانیها نیست؛ این جمله اکنون در مجامع بینالمللی کشتیدوستان نیز شناخته شده است. اما ویدئویی که اخیراً از او در فضای مجازی انتشار شد، و نخستین بار می بود که گله هایهایش را به این صراحت اظهار میکرد، تعداد بسیاری از مخاطبان را آزرده خاطر ساخت.
در کامنتهای صفحات مجازی میتوان این گله هایها را مشاهده کرد؛ گله هایهایی که به سمت مدیران دستاندرکار، بازبینها و بهاختصاصی سازندگان برنامه «جعبه سیاه» روانه میشد. هیچ شکی نیست که هدیه و مطرح این قسمت از برنامه تصمیمی نادرست و نامتعارف می بود. اما مسئله مهمتر، تعهدی است که در اصول رسانهای، بهاختصاصی در مراعات شأن و حرمت افراد، یک پارامتر اساسی و دارای برتری است.
هادی عامل در این ویدئو میگوید: «من از دستاندرکاران خواستم این قسمت را از او گفتوگوی من حذف کنند، اما آنها اجازه دادند و این کار زیاد تر مرا غمگین کرد.»
در حالیکه هادی عامل در جریان پخش برنامه نیز، بعد از دریافت هدیهای شامل کفن و اعلامیه مراسم ترحیم خود، ناراحتیاش را از این عمل به وضوح ابراز داد و با چهرهای بهتزده و غمگین، خطاب به مجری او گفت:
«من که خوشم نیامد از این قضیه. اصلاً دوست ندارم در رابطه مرگ سخن بگویید کنیم و به آن فکر کنیم. اصلاً قشنگ نیست این کار. من دوست ندارم. همه ما یک روز میمیریم، ولی دلیلی ندارد بیاییم کفن به خودمان هدیه دهیم. این که عکس را بیندازید روی این اعلامیه، اصلاً قشنگ نیست. اصلاً قشنگ نیست! این کار به من حس منفی داد. به آن اعتراض دارم، اصلاً کار قشنگی نبوده است. این را به آنهایی که حق ناحق میکنند بدهید.»
پیمان جبلی، رئیس صداوسیما، امروز بعد از حواشیای که در فضای مجازی تشکیل شد، به این اتفاق عکس العمل نشان داد و او گفت: «این یک بدسلیقگی بوده و من این شیوه را نمیپسندم. برنامه در ۵۲ تکه و با ۵۲ نفر ضبط شده و عدهای به این شیوه گله های داشتند که من تذکر دادم.»
دقت و عکس العمل رئیس صداوسیما کاملاً بهجاست و همسو با منتقدین است؛ چرا که این نوع روش در برنامهسازی حداقل برای تلویزیون قابل قبول نیست. در فضای مجازی، به روشهای گوناگون برنامهسازی صورت میگیرد و او گفتوگوها و چالشهایی شگفتتر از «جعبه سیاه» هم انتشار خواهد شد. اما از تلویزیون انتظار میرود که روشها و راهبردهای فاخرتر و مشابهتری را در پیش بگیرد.
یقیناً که برنامهسازان تلویزیونی نیز نیازمند دیده شدن در فضای مجازی می باشند، اما ایکاش این دیده شدن به هر قیمتی نباشد. هادی عامل و دیگر مجریان، گویندگان و هنرمندانی چون او به علت کارکرد، کارکردها و نوستالژیهایی که از خود به یادگار گذاشتهاند، محترم می باشند و باید با آنها با احترام برخورد کرد.
برنامهساز باید قسمتهای گوناگون برنامهاش را مشابه با میهمان دعوتشده طراحی کند. اگر به چهرههای شناختهشده در برنامهسازی همانند داریوش کاردان در «صندلی داغ» با آن همه سوالات صریح، یا «ماه عسل» احسان علیخانی و برنامههای گوناگون رضا رشیدپور دقت کنیم، خواهیم دید که در همه این برنامهها یک مسئله مشترک وجود دارد: استراتژی برنامهسازی در این برنامهها، احترام به شرکتکنندگان و مصاحبهشوندگان است. بعد از آن، طراحی سناریو و استراتژی باید مشابه با نوع میهمان شکل بگیرد.
به نظر میرسد که برنامهسازان تازه ملزوم است سری به آرشیو صداوسیما بزنند و برنامههای قبل را مرور کنند. در آن دوران هم برنامهها دیده میشدند و هم احترام به میهمانان و مخاطبان نگه داری میشد. این نوع هدیهها و گفتمانها جایی در تلویزیون ندارد. این مسئلهای است که هم اهالی رسانه به آن اشاره دارند و هم در زمان پخش، مخاطبان را متعجب میکند که آیا در حال تماشای یک برنامه تلویزیونی می باشند یا یک محتوای اینترنتی؟
انتهای مطلب/
دسته بندی مطالب
کسب وکار