[ad_1]
به گزارش راسخ
کد خبر: ۲۷۵۶۵۸
تاریخ انتشار کردن: جمعه ۰۷ دی ۱۴۰۳ – ۱۳:۳۰
به گزارش بهداشت نیوز، اورانیوم از زمانهای زیاد دور وجود داشته است. اسبق منفعت گیری از آن به سال ۷۹ میلادی برمیگردد، وقتی که از اکسید اورانیوم به گفتن عامل رنگی برای شیشه و در لعاب سرامیک منفعت گیری میشد. هنگامی از اورانیوم برای رنگ کردن شیشه منفعت گیری میشود، زیر نور سیاه در تاریکی میدرخشد.
اورانیوم خالص نقرهای رنگ است، اما در روبه رو با هوا به شدت اکسید میشود. سال ۱۸۴۱، شیمیدان فرانسوی اوژن ملشیور پلیگو موفق به جداسازی اورانیوم خالص شد. او این کار را با حرارت دادن تتراکلرید اورانیوم با پتاسیم انجام داد.
در سال ۱۸۹۶، فیزیکدان فرانسوی آنتوان هانری بکرل فهمید شد که اورانیوم رادیواکتیو است. او این را بعد از قرار دادن مثالای از آن روی یک صفحه عکاسی که در معرض نور قرار نگرفته می بود، کشف کرد.
دانشمند مشهور لهستانی ماری کوری بعد از کشف بکرل، کلمه «رادیواکتیویته» را ابداع کرد. ماری کوری به همراه همسرش، دانشمند فرانسوی پیر کوری، از پیشگامان مطالعه رادیواکتیویته بودند.
فکر میشود که اورانیوم نزدیک به ۶.۶ میلیارد سال پیش در یک ابرنواختر راه اندازی شده و به زمین رسیده است. واپاشی رادیواکتیو آهسته این عنصر، منبع مهم گرما در داخل سیاره است.
اورانیوم زیادتر از نقره
اورانیوم چهل و هشتمین عنصر زیاد در پوسته طبیعی زمین است و ۴۰ برابر زیاد تر از نقره یافت میشود. نرخ واپاشی برای اکثر انواع اورانیوم نسبتاً پایین است و به نوع اورانیوم بستگی دارد. به گفتن مثال، اورانیوم-۲۳۸ نیمه عمری ۴.۵ میلیارد ساله و اورانیوم-۲۳۴ نیمه عمری ۲۴۵,۵۰۰ ساله دارد. استثنا اورانیوم-۲۱۴ است که به طور مصنوعی ساخته میشود و نیمه عمری نیم میلیثانیهای دارد!
منبع: خبرآنلاین
دسته بندی مطالب
کسب وکار
[ad_2]