به گزارش راسخ
به گزارش خبرگزاری تسنیم، کامران ندری اظهار کرد: اگر درآمدهای نفتی تحقق اشکار نکند، کسری بودجه پیشبینیشده، افزایش مییابد و این چنین اگر نرخ تسعیر ارز را بهدرستی محاسبه نکرده باشیم، تاثییر آن در کسری بودجه نمایان میگردد.
وی با گفتن این که چالش فوق فقطً اختصاصی بودجه ۱۴۰۴ نخواهد می بود و به طور مستمر با آن مواجه بودهایم، افزود: باید بدانیم چطور کسری بودجه در سال آینده را میبایست مدیریت کنیم.
ندری با گفتن این که صندوق گسترش ملی قرار نیست مشکلات دولت را حل کند بلکه حق نسلهای بعدی از اندوخته خدادادی نفت میباشد، افزود: ذخایر این صندوق به نسل جاری تعلق ندارد و بخشی از آن باید برای نسلهای بعدی نگه داری شود.
با این علتقرار است بخشی از درآمدهای نفتی در اختیار این صندوق قرار گیرد؛ یقیناً مسئولیتهای صندوق نیز خطیر است و باید اندوختهگذاریهایی داشته باشد تا ثروتی که امروز از زیر زمین بیرون میکشیم را نگه داری کند.
به حرف های این کارشناس حوزه اقتصادی نفت باید به اندوختهای تبدیل شود تا عایدی و بازدهی بهتری برای ما داشته باشد، برداشت با فلسفه این صندوق سازگار نیست و دولت نمیتواند برای کسری بودجه از آن منفعت گیری نمایند.
ندری افزود: دیدگاه دولت به این صندوق صحیح نیست چون بر پایه برداشت از این صندوق است و با این توجیه دست به برداشت میزند که گویی امروز، همان روز مباداست و همه هم ندارد.
از صددرصد درآمد نفتی در طول یک سال، ۱۴ درصد سهم شرکت ملی نفت است و بر پایه قانون تاسیس صندوق گسترش ملی، قرار می بود به مرور زمان سهم صندوق از درآمد نفت افزایش اشکار کند و در مقطع جاری باید از درآمد ۱۰۰درصدی، بالغ بر ۳۰ درصد به حساب صندوق واریز شود.
مابقی نیز باید برای گسترش زیر ساخت و توانمندسازی قسمت خصوصی مورداستفاده قرار گیرد. چون ذخایر این صندوق به نسل حاضر تعلق ندارد و باید برای نسل آتی نگه داشته شود.
وی با گفتن این که سهم نسل جاری همان ۵۰ درصدی است که به شرکت ملی نفت و صندوق گسترش ملی واریز نمیشود، افزود: نسل جاری حق ندارد بیش تر از سهم خود از منبع های صندوق گسترش ملی منفعت مند شود.
این کارشناس حوزه پولی و بانکی پافشاری کرد: در دولت احمدینژاد تزریق درآمدهای نفتی به داخل اقتصاد صورت گرفت ولی اقتصاد با مشکل بیماری هلندی مواجه شد.
این قضیه در کشورها زیاد مهم است و به همین علت صندوقها تلاش میکنند درآمدها را خارج از مرزهای جغرافیایی و در دارایی و اندوختهگذاریهایی که ریسک بالایی ندارد، هزینه نمایند؛ چراکه مدیران صندوقها مسئولیت دارند و باید اندوختهگذاری یقین کنند که برای کشورها بازدهی داشته باشد و از ریسک پایینی برخوردار گردد.
انتهای مطلب/
دسته بندی مطالب
کسب وکار