به گزارش راسخ
سحابی سیاره‌ای جونز-امبرسون ۱، ستاره‌ای همانند به خورشید است و در فاصله ۱۶۰۰ سال نوری از زمین به سمت صورت فلکی سیاهگوش قرار دارد.
جونز-امبرسون ۱ با وسعت نزدیک به ۴ سال نوری، از پسماند درحال انبساط ستاره درحال مرگ به فضای بین ستاره‌ای منتقل شد. چون منبع مرکزی یعنی هیدروژن و سپس هلیوم، برای همجوشی بعد از میلیاردها سال همه شده می بود.
در عکس روز ناسا چه می‌بینیم؟
در نزدیکی مرکز سحابی سیاره‌ای، یک کوتوله سفید داغ و آبی قرار دارد که از هسته باقی مانده است. این سحابی که با نام PK 164 +31.1 نیز شناخته می‌شود، کم‌نور است و به سختی می‌توان توسط چشمی تلسکوپ به آن نگاه کرد.
اما این عکس عمیق که بیشتر از ۱۲ ساعت نوردهی را ترکیب می‌کند، آن را با جزئیات استثنایی مشخص می کند. ستارگان در کهکشان راه شیری خودمان و این چنین کهکشان‌های بعد‌عرصه از طریق میدان دید آشکار پراکنده‌اند.
آخرین مطالب
- اغاز ساخت مزرعه خورشیدی ۵۰۰ مگاواتی در استان زنجان_راسخ
- ملاقات عمومی در این بیمارستانها لغو شد +نام بیمارستانها_راسخ
- نظر از سرگیری معامله های اوراق بدهی در بازار سرمایه_راسخ
- شوکه شدن دانشمندان از بسیاری این مواد در بطری های ماءالشعیر، لیموناد و نوشابهها_راسخ
- ابلاغ دستور تمدید خودکار مجوزهای کسب وکار به دستگاه های صادرکننده_راسخ
جونز-امبرسون ۱ که در صحنه کیهانی زودگذر است، طی چند هزار سال آینده محو خواهد شد. اما کوتوله سفید داغ و مرکزی آن میلیاردها سال سپس سرد خواهد شد.
دسته بندی مطالب
کسب وکار