فرهاد قائمیان؛ از بازی در نقش حرّ تا خادمی امام رضا(ع)_راسخ

به گزارش خبرنگار فرهنگی ، “فرهاد قائمیان” را دوستداران سینما با هیوا شناختند. رزمنده شوخ‌ و شنگ و بیش‌فعالی که همه را شاد می‌کرد. این بازی، وی را تا نامزد شدن در قسمت بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فجر بالا کشید.

قائمیان یک سال سپس با بازی در یکی از اپیزود‌های نسل سوخته، موقعیت خود را تثبیت کرد اما گل طلایی را در قارچ سمی زد؛ فیلمی که در نقش مکمل، با جمشید هاشم‌پور همبازی شد و توانست توانمندی خیره‌کننده‌ای از خود به منصه ظهور رساند.

قائمیان در قارچ سمی، شاکله و ساختار اجرای خود را به سینمای ایران تحمیل کرد. نقشی که علاوه بر هیجانات بیرونی، یک فطرت درونی را نیز نشانه گرفته می بود و قائمیان، به شکلی متحیرانه، از مسئولیت آن نقش برآمد. علی‌الخصوص در سکانس قایق که قائمیان، به‌تنهایی، نه‌تنها این سکانس را در سینمای ایران جاودانه کرد بلکه همان‌جا، خود را به گفتن یک بازیگر تراز اول به سینمای ایران تحمیل کرد. شگفت است اگر بدانید که آن سکانس دشوار، تنها با یک برداشت، نهایی شد و دیگر تکرار نشد.

نگاه بی اعتنا جشنواره فجر به قارچ سمی اما جهت نشد تا این نقش‌آفرینی اختصاصی، از خاطر محو شود. منتقدان سینمای ایران در همان سال، فرهاد قائمیان را به‌واسطه بازی در نقش سلمان قارچ سمی، در زمره ۱۰ بازیگر برتر آن سال قرار دادند. درست در همین نقطه می بود که نگاه‌ها به سمت قائمیان تحول کرد و اکنون پروژه‌های بیشتری بودند که خواهان به‌کارگیری این بازیگر تکنیکی شده بودند.

قائمیان اگرچه از تراز تکنیکی بالایی برای ایفای نقش‌های خود منفعت‌مند می بود اما توانمندی بالای او در برون‌سپاری‌های احساسی جهت شد تا پاشنه آشیل تعداد بسیاری از بازیگران مرد سینما، در وی به یک نقطه قوت تبدیل شده و همین کارکرد جهت شد تا وی زیاد سریع به بدنه حرفه‌ای سینما و تلویزیون سرزمین شناسانده شود این چنین تنالیته صدا و مهندسی پویای فن گفتن که می‌تواند وی را توامان در نقش‌های بدمن یا ستاره‌ای خوش‌قلب مجسم کند، از دیگر ویژگی‌های این بازیگر است.

این دیده شدن علتشد تا وی، تنها طی دهه ۸۰، در نزدیک به ۱۵ فیلم سینمایی به ایفای نقش بپردازد که ازج مله با اهمیت ترین این آثار می‌توان به رنگ شب، شهر قشنگ، به رنگ ارغوان، زندگی با چشمان بسته و دعوت اشاره کرد یقیناً که دهه ۸۰، دهه پرتلاشی قائمیان در تلویزیون نیز می بود. او در این دهه، در ۷ سریال بازی کرد که شهریار، وفا، به دنیا بگوئید بایستد، بی‌صدا فریاد کن، عملیات ۱۲۵، نردبام آسمان و شوق پرواز، ترکیب این سریال‌های پرمخاطب و معروف را راه اندازی خواهند داد.

قائمیان در سال ۱۳۹۰، در استرداد بازی کرد. فیلمی که مطابق برخی شنیده‌های موثق آن سال‌ها، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای این بازیگر به ارمغان آورد اما برخی اتفاق‌ها جهت شد تا این سیمرغ به قائمیان نرسد. خادم افتخاری امام رضا (ع)، نیمه نخست دهه ۹۰ را به بازی در رستاخیز گذراند. یکی از با اهمیت ترین فیلم‌های کارنامه هنری وی که قائمیان را در نقش حر بن یزید ریاحی که یکی از مهم‌ترین نقش‌های فیلم است، به خدمت گرفت.

بعد از این فیلم، قائمیان توانایی وجود در فیلم‌ها و سریال‌هایی را در کارنامه به ثبت رسانده که از جمله با اهمیت ترین آن‌ها می‌توان به فیلم‌های ناخواسته، بادیگارد، مصلحت و غریب و سریال‌های سرزمین کهن، تعبیر وارونه یک رویا، سر دلبران، گاندو و مجموعه بچه مهندس اشاره کرد.

وی در جشنواره فجر سال قبل، در یکی از نقش‌های مهم فیلم غریب ظاهر شد که این بازی برای وی، دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فجر را به ارمغان آورد. وی هم‌این چنین اخیراً، مصلحت را به روی پرده داشت؛ فیلم پرحاشیه‌ای که قائمیان را در یکی از نقش‌های مهم خود دارد و یک چالش متفاوت برای این بازیگر به حساب می‌آید که طمانینه ذاتی چهره این بازیگر، پشتیبانی بزرگی به پذیرفتن این نقش و محبوبیت آن نزد مخاطبان کرده است.

قائمیان در ۳ دهه فعالیت جدی خود، در نقش‌ها و موقعیت‌های مختلفی محک خورده است اما حس می‌شود تا بحال تا این مدت نویسنده و کارگردانی به‌همانند رسول ملاقلی‌پور نتوانسته ظرفیت‌های اشکار و نهان این بازیگر را به تمامیت تاثییر خود سنجاق کرده و اعتبار ذاتی کار خود را به این واسطه بالا بکشد؛ به این علت تا این مدت پتانسیل‌های تعداد بسیاری در این تفکر نهفته است که باید در کار‌هایی جدی و محکم به کار گرفته شود تا سینمای ایران از این غافلگیری‌ها، محروم نشود.

او در حالی این روزها مسئولیت بیست و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فرهنگی و هنری امام رضا(ع) را برعهده دارد که در کارنامه او می‌توان بازی در نقش حرّ را جزو کارهای دینی و مذهبی او گفت. در حالی که خودش «عشق آباد» فیلمی در توصیف امام رضا(ع) را در مقام مدیریتِ در این جشنواره در دستور کار قرار داده که تنها حامد عنقا به گفتن نویسنده آن اشکار شده و نام کارگردان و دیگر جزئیات این فیلم اظهار نشده است. 

این بازیگر سینما و تلویزیون در او گفت‌وگویی با خبرنگار تسنیم درمورد بازی در نقش حرّ بن یزید ریاحی می‌گوید:  برای نقشِ «حرّ بن یزید ریاحی» انتخاب شدم. این را با افتخار می‌گویم که احمدرضا درویش هنگامی من را انتخاب کرد و فیلمنامه را خواست به من بدهد بلند شد ایستاد و او گفت دو دستی می‌خواهم این فیلمنامه را به تو بدهم. گفتم چشم، ولی چهار روز به من زمان بدهید. او گفت چرا؟ گفتم دو روز به من زمان بدهید فیلمنامه را بخوانم. یک روز هم برای تست گریم بیایم احتمالا اصلا من نباشم. چهارمین روز هم برای مسائل تشکیل باشد. این را با افتخار می‌گویم و امیدوارم به گوش آقای درویش برسد و بینندگان هم بدانند که با چه نیتی سر این کار رفتیم. این کار ۱۳ ماه طول کشید و فیلمنامه آن را با زبان روزه و وضو خواندم. اما شب دوم نتوانستم. هنگامی به سکانس‌های توبه حضرت حر رسیدم دیگر نتوانستم. نفسم بالا نمی‌آمد. ریا نمی‌کنم و نمی خواهم شو بزارم، چون این اتفاق سر صحنه هم افتاد و آقای درویش این را می‌دانستند.

او در خصوص اهتمام به ساخت فیلم‌های دینی و مذهبی پافشاری کرد: فیلم دینی اسم زیبایی دارد اما مهجور است؛ ما در این بنیاد و مسئولیت جاری که برعهده من گذاشته شده و یقیناً به آن افتخار می‌کنم به جستوجو سخن زدنِ صرف نیستیم و می‌خواهیم با همه وجود فرهنگ رضوی و در کل فرهنگی دینی به واسطه ساخت آثار مختصر و بلند نمایشی ترویج اشکار کند. ما نمی‌خواهیم شعار بدهیم در حقیقت فاصله‌ای که نسل‌ها با دین اشکار کرده‌اند و آن هم به آثار غربیِ منحرفانه‌ای برمی‌گردد که دین و ایمانِ مردم را نشانه گرفته، این مأموریت جدّی را روی دوش ما می‌گذارد که با جدّیت و صرفِ فرهنگسازی درست در این مسیر قدم برداریم. چرا که هنگامی این اتفاق درست و مردمی بیفتد و در فیلمنامه‌ها تلاش کنیم شعار ندهیم این فاصله به وجود آمده از بین خواهد رفت. 

انتهای مطلب/