اگر این طور ورزش کنید به سندرم قلب ورزشکار دچار می‌شوید_راسخ

به گزارش بهداشت نیوز ورزش‌ متوسط و متعادل برای قلب سودمند است، اما ورزش شدید و سنگین امکان پذیر علتعارضه‌ای به‌ نام سندرم «قلب ورزشکار» شود که می‌تواند خطرناک باشد.

پزشکان، دانشمندان، و مسئولان بهداشت و سلامت عمومی از دیرباز ورزش را «راهی برای نگه داری سلامت» در طول زندگی دانسته‌اند.

به گزارش لایو ساینس، ورزش تناسب کلی اندام را بهبود می‌بخشد، در ساخت عضلات و استخوان‌های قوی موثر است، خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را افت می‌دهد، خلق‌وخو را بهتر می‌کند، و این چنین زوال جسمی را افت می‌دهد.

ورزش خطر ابراز مشکلاتی همانند بالا رفتن سختی خون یا کلسترول یا چاقی را که اثری منفی بر سلامت قلب دارد تا حد بسیاری افت می‌دهد.

اما ورزش زیاد در طول زندگی نیز امکان پذیر به قلب صدمه بزند و شرایط ابتلا به سندرم «قلب ورزشکار» را فراهم کند.

ویلیام کُرنول، مدیر قلب و عروق ورزشی در قسمت پزشکی دانشگاه آنشوتز کلروادو، به لایو ساینس می‌گوید: «زیاد تر از من می‌پرسند که برای منفعت‌مند شدن از مزیت‌های ورزش چه نوع تمرین ورزشی و چه مقدار ملزوم است. برخی از مردم هم در رابطه خطرهای ورزش و تمرین‌های سنگین بدنی کنجکاوند.»

انجمن قلب آمریکا به‌طور کلی ۱۵۰ دقیقه ورزش متوسط همانند پیاده‌روی سریع، یا ۷۵ دقیقه ورزش شدید، همانند دویدن، در هفته را پیشنهاد می‌کند. این چنین، تمرین تحکیم عضلات دست‌کم دو بار در هفته پییشنهاد می‌شود.

هنگامی که افراد در ورزش و تمرین از حد این پیشنهاد‌ها فراتر می‌روال، قلب امکان پذیر در عکس العمل به این وضع اغاز به بازسازی خودش ‌کند که با تحول در اندازه و شکل قلب اغاز می‌شود. در نتیجه این تغییرات، کارکرد قلب نیز امکان پذیر تحول کند.

این تغییرات در ساختار و کارکرد قلب در افرادی را که تمرین‌های ورزشی سنگین و شدید می‌کنند سندرم «قلب ورزشکار» می‌نامند.

«قلب ورزشکار» چیست؟

برای فهمیدن تاثییر تمرین‌های ورزشی بر قلب مهم است که بدانیم در چه نوع فعالیت ورزشی شرکت می‌کنیم. تمرین‌های ورزشی به‌طور کلی به دو گروه پویا و ایستا تقسیم خواهد شد.

در تمرین‌های ورزشی پویا همانند دویدن و اسکی صحرانوری (کراس‌کانتری) و فوتبال، برای ادامه تمرین و نگه داری آهنگ ورزش، ملزوم است که قلب، در قیاس با حالت استراحت، مرتب خون بیشتری پمپ کند و به بدن رساند.

برای نمونه، مقدار خونی که قلب زمان دویدن به بدن پمپ می‌کند، در قیاس با جریان خون در حالت استراحت، سه تا پنج برابر افزایش می‌یابد.

در تمرین‌های ورزشی ایستا همانند وزنه‌برداری، ژیمناستیک،‌ یا صخره‌نوردی، بدن باید از ماهیچه‌های اسکلتی برای هل ‌دادن یا کشیدن وزن بدن یا وزنه‌های سنگین منفعت گیری کند. در این حالت، قلب خون بیشتری به عضلات اسکلتی می‌رساند.

ورزش‌هایی همانند قایق‌رانی و دوچرخه‌سواری را هم در گروه ورزش‌های پویا قرار خواهند داد و هم در گروه ورزش‌های ایستا، چون در این ورزش‌ها هم ملزوم است که قلب مقدار بسیاری خون به بدن پمپ کند و هم به قوت عضلانی زیاد زیاد برای ادامه تلاش نیاز است.

تفاوت قائل‌ شدن بین ورزش پویا و ایستا مهم است، چون با دقت به نوع تمرینی که در طول زمان انجام می‌دهیم، قلب به‌نحو متغیری با شرایط سازگار می‌شود.

ورزش پویا حجم پمپاژ خون در قلب را افزایش می‌دهد و به‌مرور زمان امکان پذیر علتبزرگ شدن قلب شود. ورزش ایستا مقدار سختی روی قلب را افزایش می‌دهد و به‌مرور امکان پذیر اندازه قلب را بزرگ‌تر و در ضمن دیواره‌های آن را ضخیم‌تر کند.

چه افرادی به سندرم «قلب ورزشکار» مبتلا خواهد شد؟

تمرین ورزشی زیاد تر از حد پیشنهاد‌شده، همانند تمرین زیاد تر از یک ساعت در زیاد تر روزهای هفته، امکان پذیر تبدیل «قلب ورزشکار» شود. سندرم قلب ورزشکار طبق معمول در ورزشکاران استقامتی دیده می‌شود که به‌طور منظم در ورزش‌هایی همانند ماراتن یا دیگر مسابقات طویل‌زمان به رقابت مشغول‌اند.

تعداد بسیاری از این ورزشکاران چند ساعت در روز و بیشتر از دوازده تا پانزده ساعت در هفته ورزش می‌کنند.

ورزش برای بدن سودمند است و «قلب ورزشکار» به‌علت ادامه پیگیر فعالیتی به وجود می‌آید که سلامت را ارتقا می‌دهد. اما قلب ورزشکار می‌تواند مشکلاتی نیز به بار آورد.

اول این که ورزشکارانی که قلبشان به‌طور محسوسی بزرگ شده است امکان پذیر در معرض خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی باشند. این عارضه، که به آن ضربان (ریتم) غیرطبیعی قلب یا آریتمی نیز حرف های می‌شود، طبق معمول در افراد مسن یا افراد مبتلا به سختی خون زیاد یا نارسایی قلبی دیده می‌شود. ضربان یا ریتم غیرطبیعی دلواپس‌کننده است، چون امکان پذیر به سکته قلبی منجر شود.

یکی دیگر از نگرانی‌های ورزشکاران حرفه‌ای ابتلا به کلسیفیکاسیون عروق کرونر (Coronary artery calcification، سخت شدن رگ‌های قلب) یا سی‌ای‌سی است. این عارضه، که طبق معمول در افراد مسن یا افرادی دیده می‌شود که حامل عوامل بالقوه بیماری عروق کرونر می باشند، خطر دعوا یا سکته قلبی را افزایش می‌دهد.

ورزشکاران حرفه‌ای امکان پذیر در معرض خطر سندرم «قلب ورزشکار» باشند، اما ورزش بدون شک اگر بهترین فعالیت برای زندگی سالم نباشد، یکی از بهترین راه حلها برای نگه داری سلامت جسمی و زندگی سالم است.

برای مثال، اگر فردی به‌طور منظم ورزش نکند، عضله قلبش ضخیم می‌شود و همانند همیشه نخواهد توانست خون به بدن پمپ کند و رساند. ورزش‌های رایج و معمولی، به‌اختصاصی تمرین‌های ورزشی پویا همانند دویدن، به نگه داری انعطاف‌پذیری عضلات قلب پشتیبانی می‌کنند و مانع ضخیم شدن این عضله‌ها خواهد شد.

به‌طور کلی، ورزش منظم در بزرگ‌سالی علتقوت و انعطاف‌پذیری قلب، حتی در دوران پیری، می‌شود. به این علت، هیچ‌زمان برای اغاز ورزش دیر نیست.

منبع: سلامت نیوز