سایوز ۱۷ اولین مأموریت از دو مأموریت طویل زمان به ایستگاه فضایی سالیوت ۴ اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۵ می بود.
این پرواز توسط فضانوردان «الکسی گوبارف» و «گئورگی گرچکو»، رکورد ۲۹ روز در فضا را بر جای گذاشت و از رکورد ۲۳ روزه سرنشینان سایوز ۱۱ در سال ۱۹۷۱ گذشت.
فضانوردان این مأموریت در ۷ فوریه ۱۹۷۵ اغاز به خاموش‌کردن ایستگاه کردند و دو روز سپس در 9 فوریه ۱۹۷۵ توسط کپسول سایوز به زمین بازگشتند. آنها با خیال راحت در نزدیکی تسلینوگراد در طوفان برفی و بادهایی با شدت ۷۲ کیلومتر در ساعت فرود آمدند.
سالیوت ۴
سالیوت ۴ در ۲۶ دسامبر ۱۹۷۴ پرتاب شد و سایوز ۱۷ شانزده روز سپس، به‌گفتن اولین مهمان به‌سوی آن پرواز کرد. گوبارف به‌صورت دستی در ایستگاه لنگر انداخت و با ورود به ایستگاه تازه، او و گرچکو یادداشتی از سازندگان آن اشکار کردند. در آن یادداشت نوشته شده می بود: «پاهایت را تمیز کن»
وقتی که سایوز ۱۷ به ایستگاه متصل شد، سالیوت ۴ در یک مدار دایره‌ای و ارتفاع ۳۵۰ کیلومتری قرار داشت. این ارتفاع از حد معمول زیاد تر می بود. «کنستانتین فئوکتیستوف»، طراح سالیوت، او گفت که این کار برای مطمعن از این است که مصرف سوخت پیشرانه نصف مقدار مورد نیاز خواهد می بود.
فضانوردان در سایوز ۱۷
فضانوردان بین ۱۵ تا ۲۰ ساعت در روز کار می‌کردند، که دو ساعت و نیم آن شامل ورزش می‌شد.
یکی از فعالیت‌های آنها آزمایش تجهیزات ارتباطی برای ردیابی فضاپیماها و تماس با کنترل مأموریت از طریق ماهواره مولنیا می بود.
اخترفیزیک جزء مهم این مأموریت می بود که با تلسکوپ خورشیدی ایستگاه صورت گرفت. فضانوردان بعداً فهمید شدند که آینه مهم تلسکوپ در تاثییر قرارگرفتن مستقیم در معرض نور خورشید خراب شده است.